En İyi Senaryo Yarışması

Wuhuuu (=

Sağol Yaren'm Sen de katıl xD

Ecem'im çok sağol

Çisemmm bana da kapak yapar mısın

Ben katılaamam hayatımda kompozisyon bile yazmadım

aynen bende

off gerekli katılımı yapında açıklansın sonuçlar :keheh:

Evet hadi!! xD

Denemekte sakınca yok

Offf bencede çok uzadıı !
Artık açuklayııın xD

Eveet açıklayın hadii (=

Meraklanıyorummm ...

Benım senaryom
http://taytayswift.hareketforum.com/senaryolarmz-f78/cisemrem3-t1440.htm

Kapak bana ait =D Kendi Sims3 kızımın kızı =D sonunda koyduuum Çisem ! =D Bayaaa uzun




Thursday's Curse (Perşembenin Laneti.)

Stempra,annesi ölmüş babası ve küçük erkek kardeşi ile yaşan 14 yaşında bir kızdı.
Ancak annesi eski kafalı ve çok sinirli bir kadındı,kardeşi ise çok sakin neredeyse hiç konuşmazdı.

Stempra sürekli babası ile kavga ederdi.Artık hayatından bıkmıştı,bir gün rüyasında;
Pespembe çiçeklerle dolu bir yerde buldu kendini ,ilk önce ben artık küçük değilim diye düşündü ama sonra dayanamadı ve
çiçek şeklindeki şekerlere atladı.Her şeker yediğinde neden hayatta olduğunu anlıyordu.Bir çok gece aynı rüyayü gördü.
Bir gece o rüya yerine bir kabus görerek uyandı.Havada şimşekler çakıyor ve şehrin ortasında kurtların sesi duyuluyordu...
Çok korkmuştu babası yanına gitmeyi düşündü ama babası kızar diye korktu.Yaşı 14 olsada o hala bir çocuktu...

Günler geçti artık ne kabus nede çiçeklerle dolu bir bahçede buluyordu kendini.Doğum gününe yaklaşık 1 hafta kalmıştı,
Erkek arkadaşı yoktu.Ama sevdiği bir çocuk vardı Jack...
Doğum günü için bir parti düzenlemişti.Jack'te davetliydi.Ama Jack gelmeyeceğim demişti.Çünkü parti saat 12'den sonrada devam edecekti..
Bu yüzden partiye gelemiyordu.

Stempra'nın doğum günü yarındı.Ama o Jack gelmeyeceği için mutsuzdu.Jack'le konuşmak için onun evine gitti.Kapıyı annesi açtı.
Stempra içeri girdi ve Jack'in odasına çıktı.Jack yatakta ölü gibi yatıyordu.Sanki birşeyler içip bayılmıştı.Stempra Jack'in annesine neden
öyle yattığını sordu annesi;
-Bunu sana Jack'in anlatması daha doğru olur. dedi
Stempra neler olduğunu anlamamıştı.Yarın okulda Jack yoktu,yani her perşembe günü olmadığı gibi ...
Stempra'nın doğum günü partisi başlamıştı.Herkes dans ediyor,Stempra'yı dansa kaldırmaya çalışıyorlardı,
ama o Jack olmadığı için üzgündü.. Birden Jack'in sesini duydu ve çığlık attı " İşte geldi ! " diye.Jack gelmişti..
Stempra Jack'e sarıldı ve partisine geldiği için teşekkür etti.Jack'se soğukkanlı bir ifadeyle Stempra'yı sesiz biryere götürdü.
Stempra ne olduğunu anlamadı.Jack ise sana herşeyi anlatacağım dedi.İşte anlatabileğim tek gün perşembe dedi.

Jack:
-Perşembe günleri dolunay çıkıyor ve ben değişim yaşıyorum.. dedi.

Stempra analayamamıştı.Nasıl yani gibi sorular sordu.
Jack:
-Ben dolunay çıktığında vampir oluyorum.. dedi.

Stempra şok olmuştu.Komik bir şakaydı dedi ve elini tuttu.Jack'se gayet ciddiydi."Bana inanmalısın" dedi. Stempra ondan bunu kanıtlamasını
istedi ama aslında hala şaka yaptığını düşünüyordu.Jack, Stempra'ya zarar gelmesini istemediği için oradan koşarak uzaklaştı.
Stempra ağlamaya başladı.Belkide doğrudur diye düşündü.Kim bilebilir belkide doğrudur....

Bir kaç hafta Jack okula gelmedi ve Stempra artık bazı şeyleri anımsıyordu.Belkide doğru söylüyordur dedi..
Babası bu tür konularda bilgiliydi.Onunla konuşmaya gitti ama tabikide içinde biraz korku vardı.Babası bunun eski bir efsane olduğunu söyledi.
Stempra ise hala anlayamıyordu.Yani bunlar ona dahada anlam kazanmaya başlamıştı.Babası bunun 18 yaşına geldiğinde bir tek tercih ile
biteceğini söylemişti.Aşk mı güç mü ?

Yıllar geçmişti tamı tamına 4 yıl ve bu 4 yılda Stempra bir sürü şey araştırmıştı.Ama bu efsane ile ilgili hiç bir kanıt bulamamıştı.
Jack bu 4 yıl boyunca ailesi ile ülke dışındaydı.Bir gün geri döndü.Doğum gününden 1 gün önce.Stempra sabah uyandığında pencerenin açık olduğunu
ve başucunda bir devatiye durduğunu fark etti.Bu davetiyeyi Jack bırakmıştı.Stempra okuduğunda gözleri birden açıldı ve babasının ona4 yıl
önce söylediği şey aklına geldi.Mektubun alt kısmında;

Aşkımı seçeceğim.. Yazıyordu.
Acaba bu sevdiği kişiyi miydi yoksa güç ile aşk arasında olan bir şey miydi.Akşam üstü Jack Stempra'yı evlerinden aldı ve kafeye götürdü.
Jack ona tüm duygularını anlattı beraber sahilde yürüdüler ve uzun uzun konuşturlar.Sonra Stempra Jack'e pat diye;
-Jack sen aslında vampir misin.dedi.
Jack bi anda donup kaldı.Stempra ona 14 yaşındayken söyledi hatırlattı.Jack;
-Evet Stempra dedi. ve Stempra'nın babasının anlattığı herşeyi ona anlattı.Stempra artık inanıyordu.Mektupta aşkını seçeceği yazıyordu,
ama Stempra emin değildi.Çünkü Jack halinden memnun gibiydi.. Jack'in doğum günü perşembeye geliyordu.Stempra hazırlanmış ve
Jack'in onu evden almasını beklerken,odasından sesler geldi tıkırtılar yukarı çıktığında Jack'in odasında olduğunu gördü.Jack onu
Kucağına aldı ve aşağı atladı.Arabaya bindiler o sırada yavaş yavaş saat 12'ye geliyordu.Stempra Jack'in ne yapacağını merak ediyordu.
Jack saat 12'de pastasını Stempra ile üfleyecekti.Çünkü onu seviyordu ve tek kurtuluş yolu buydu...
Saat 23:59'da pasta geldi ve Stempra ile balkona çıktılar herkes onların ne konuştuklarını merak ediyordu.

Saat 00:00 olduğunda Jack perdenin arkasaına geçti 1 dakika sonra ise perdenin arkasından çıktı..
Saçları ağarmış,köpek dişleri uzamış,elleri ayakları ve kolları kaslanmıştı.
Stempra görükleri karşısında donakaldı.Gözleri ise buz mavisi olmuştu.Jack Stempra'ya işte ben bir canavarım dedi..
Sen beni hak etmiyorsun,bu yüzden gücümden vazgeçeceğim dedi.Stempra hayır böyle idare edebiliriz Evleniriz ve mutlu bir yaşam süreriz dedi.
Jack ise peki ya eğer çocuğumuz olursa ne olacak ?
Onunda hayatını zindan etmemeliyiz dedi.Stempra sustu ve başını eğdi.Bir ışık Jack'i çekiyordu.Stempra o ışığa zor dayansada bakmaya çalışıyordu.
Jack bir kaç saniye ışığın içinde kaldı ve geldiğinde normal haline dönmüştü.Stempra Jack'e sarıldı ama Jack çok yorulmuştu.Oracıkta yere düştü.
Bir kaç saat sonra Jack,gözlerini hastanede açtı.Herşey bitmişti.Tüm sorunlar ve en önemlisi Stempra onun yanındaydı.

1 yıl sonra evlendiler.2 çocukları oldu Lisa ve Emily.Mutlu bir hayat sürdüler...

Sen birinci olucaksın ! Eminim

Muhteşem

Bende katılıyorum.. umarım beğenilir.. eğer beğenilirse devamını seneryokısmına yazarım (:

KARANLIK

Hani içimdeki ses "karanlıkta yürümeliyim" demişti ya, yalan söylemiş… Karanlıkta yürümemeliydim. Bunu iyice bir kafamda tartmalıydım. Ama her zamanki gibi kendine çekmişti beni karanlık.

Önce epey yürüdüm karanlığın derinliklerine. Ama sonunun da beni bekleyen sadece karanlık değildi. Birkaç göz… Yaklaştıklarında bu birkaç gözün arttığını gördüm. Etrafımı çevirecek kadar çoktular.

Kadınlı erkekli grup gittikçe yaklaştılar bana. Korku her yerimi sarmıştı, ama merak korkudan daha ağır basıyordu. İçlerinden sarı saçlı mavi gözlü çok güzel bir kız bana doğru yaklaştı ve ;
"Anlat!" diye bağırdı. Neyi anlatacaktım. Bu insanlar benim burada olduğumu nereden biliyorlardı. Yoksa annem mi yollamıştı onları buraya. Evet, biraz pimpirikti ama bu kadar çok kişiyi yollayacağını sanmıyordum. Düşüncelerimi kesen bu sefer bir erkek sesiydi.
" Bu saatte senin gibi küçük bir kız, bu kadar korkutucu bir ormanda ne gezer?". Herkes susmuş beni bekliyordu. Bir cevap vermeliydim ama benden tek kelime çıkmıyordu.
" Neler olduğunu biliyoruz daha doğrusu ne olduğunu!" dedi arkalardan biri. Yoksa bu insanlar benim hakkımda olan biten şeyleri biliyorlar mıydı? Karanlıkta bana doğru bakan gözler cevap bekliyordu.
"Kimsiniz ve ne biliyorsunuz?"dedim karanlığa doğru. Sessizliği körüklemiş gibiydi bu sözlerim. İnsanlar sessizdi ve şimdi de bu sessizliğe gecenin karanlığı ortak oluyordu.

Artık meraktan eser kalmamıştı. Amaçlarını anlamıştım. Bu insanlar beni öldürmek istiyorlardı. Sonumun karanlıkta olacağını biliyordum ama bu kadar yakın olduğunu görmemiştim. Bu gibi düşüncelere dalmıştım. Ama artık insanlar sabırsızlanıyorlardı.
"Cevap ver!" diye bağırdı arkalardan biri. Aniden beynimde bir şeyler oluşmaya başladı. Üç kız, evet evet üç kız bana doğru geliyordu. Donup kaldığım için insanlar bir şeyler yaptığımı zannedip üstüme gelmeye başladılar. Aniden beynimde bir ses duydum. <>. Artık emindim beynim bana oyun oynuyordu. Sonum yakındı. Bende saldım kendimi. Artık ne olacağını nasıl olacağını düşünmüyordum.
" Yeter artık öldü……" herkes sözünü tamamlayamayan adama doğru döndü. Ama adam saçları simsiyah, gözleri karanlıkta masmavi parlayan kızın kollarındaydı. Herkes o adama doğru baktığında; arkadan biri beni kucaklayarak bir ağacın tepesine çıkardı. Bu olanlar birkaç saniye içinde oldu. Ağacın üzerinde esmer yemyeşil gözlü bir kız bana dostça gülümsedi. Aniden aşağıdan bir çığlık sesi geldi ve hıphızlı koşan kız o masmavi gözlü kızı kucakladığı gibi yanımıza getirdi. İnsanlar bir şeyin etrafında toplanmışlardı. Aynı anda hızlı koşan kız bir şeyler fısıldadı arkadaşlarına. Hepsi birden bana döndü. Esmer yeşil gözlü olan söze başladı;
" Umarım korkmadın." dedi neşeli bir sesle. Gözlerinin içi parlıyordu. Ve devam etti;
" Ben Hannah. Bu da Jane..." dedi, mavi gözlü kızı gösterirken. Ve devam etti;
“ …ve buda Marie.” Dedi hıphızlı koşan kızı gösterirken. Marie’yi yavaş bir biçimde görünce ne kadar güzel olduğunu fark ettim. Açık kahverengi saçları beline kadar geliyordu. Gözleri ise yemyeşildi.
“ Bende Amy ." dedim o güzelliklere bakarak. Harika denecek kadar güzeldiler.Ben onların yanında sıradan hemde çok sıradan kalıyordum...

" Saçmalama" dedi Hannah. Arkamı dönüp baktım. Şaşırmıştım. Sessiz ve sadece onların duyabileceği şekilde:
" Zihni okumak?" dedim.
" Evet Amy, Hannah zihni okuyor. ama şimsi hemen gitmemiz gerek Lara bekliyor."
Lara? Oda kimdi. Ama şimdi beynim butür karamsar duygulara girmemeliydi. Çünkü artık yanlız olmadığımı biliyordum. Artık yanlız değildim...

Vav güzele benziyor devam et (:

sonuçlar açıklanınca devam ederim (:

Hayır şimdi devamm Lüfiiinn ?

Tamam açıyorum konu Seneryolarınıza (:

Tamam Canım sohbet olmasın

BERİL MMMÜÜÜKKKEEEMMMEEELLLSSSİİİNNN!!!!!!!!